کشف یک بازیگر کلیدی در محافظت از عروق در دیابت
30 اکتبر 2017- محققان دانشگاه Augusta در جورجیا، در حال تحقیق بر روی تعدیل غلظت آنزیمی هستند که اختلال در غلظت آن بر ترمیم ساختار سلولهایی که لایه ی داخلی عروق خونی را می‌پوشانند، تأثیر می‌گذارد.
تغییرات شیمیایی به دلیل بالا بودن قندخون در دیابت نوع 2 نظیر تجمع محصولات پیشرفته‌ی گلیکیشن (AGEs) یا افزایش استرس اکسیداتیو می‌تواند عروق خونی را تخریب و خطر عوارض دیابت نظیر رتینوپاتی را افزایش دهد.
این آنزیم که نام آن protein disulfide isomerase یا PDI است در بافتهای تخریب شده توسط AGEs فعال می‌شود و در بقا یا مرگ سلول، کنترل کیفیت پروتئین در سلولها و تشکیل عروق خونی جدید (آنژیوژنز) نقش دارد.
محققان اثر این آنزیم را در رابطه با بالا بودن استرس اکسیداتیو که موجب اختلال در آنژیوژنز در سلولهای سطح داخلی عروق خونی می‌شود، بررسی کردند.
یافته‌های آنها نشان داد که استرس اکسیداتیو بطور مستقیم بر PDI تأثیر می‌گذارد، بطوریکه سطح نرمال استرس اکسیداتیو می‌تواند PDI را فعال و سطح بالاتر استرس اکسیداتیو که در دیابت اتفاق می افتد، موجب مهار آنزیم PDI می‌شود.
PDI به خودی خود یک شمشیر دو لب تیز است که هم می‌تواند تأثیر محافظتی و هم اثرات زیان بار بر ترمیم سلولها داشته باشد که این موضوع مربوط به غلظت آن است: هنگامیکه غلظت PDI کاهش می‌يابد، آنژیوژنز دچار اختلال می‌شود درحالیکه با بیان بیش از حد آن، استرس اکسیداتیو افزایش می‌یابد.
علاوه بر این، محققان معتقدند که PDI به عنوان یک تنظیم کننده‌ی عملکرد میتوکندریها در سلولهای اندوتلیال عروق خونی عمل می‌کند و تغییرات میتوکندریها می‌تواند بر عملکرد عروق تأثیر گذارد.
PDI همچنین به طور مستقیم بر ترمیم زخم تأثیر می‌گذارد، هنگامیکه فعالیت PDI در موشها سرکوب می‌شود، ترمیم زخم دچار اختلال می‌گردد، اما هنگامیکه محققان PDI را به سلولهای اندوتلیال در محل زخم تزریق کردند، فرآیند ترمیم ادامه یافت. علاوه بر این به نظر می‌رسد یک مکالمه‌ی متقابل بین یک فرم اصلی از PDI یعنی PDIA1 و مسیر AMPK(مسیر سنجش مواد مغذی) وجود دارد که از اختلال در عملکرد عروق جلوگیری کرده و موجب تحریک آنژیوژنز در محل‌های مورد نیاز می‌شود.
گروهی از محققان دانشگاه Augusta برای ادامه‌ی این تحقیق و کشف مکانیسم PDI برای بهبود بازسازی عروق یک کمک مالی 1.4میلیون دلاری از موسسه‌ی ملی سلامت دریافت کردند. به طورکلی این یافته‌ها نشان می‌دهد که PDI ممکن است دارای تأثیر محافظتی بر متابولیسم سلولهای اندوتلیال باشد و می‌تواند به صورت موضعی با غلظت مناسب برای درمان عروق خونی تخریب شده به دلیل دیابت مورد استفاده قرار گیرد.
منبع:
www.diabetes.co.uk/news/2017/oct/research-identifies-key-player-in-the-protection-from-vascular-damage-in-diabetes-94836121.html